εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF)

Η σύγχρονη εξωσωματική γονιμοποίηση περιλαμβάνει:

1) γενικά ελεγχόμενη υπερδιέγερση των ωοθηκών με εξωγενή χορήγηση γοναδοτροπίνες ,

2) συγκομιδή των ωαρίων μέσω  υπερηχογραφικά καθοδηγούμενης αναρρόφησης διακολπικά,

3)συν-καλλιέργεια των ωαρίων και του σπέρματος (ή ενδοωαριακή έγχυση σπέρματος στο ωάριο), και

4) την τοποθέτηση των προκυπτόντων ζυγωτών (2 - 5 δ αργότερα) απευθείας στη μήτρα.

Η πρώτη εγκυμοσύνη IVF επιτεύχθηκε το 1978. Από τότε, ο αριθμός των κέντρων εξωσωματικής γονιμοποίησης IVF και διαδικασίες που εκτελούνται έχει αυξηθεί δραματικά. Μια έντονη προσπάθεια για να αποκτήσουν ασφαλιστική κάλυψη για αυτές τις υπηρεσίες έχει επίσης εμφανιστεί.

Επιπλοκές μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η συχνότητα εμφάνισης  φλεβικής θρομβοεμβολής του πρώτου τριμήνου σε σχέση με την εξωσωματική γονιμοποίηση ήταν 0,2%, η οποία είναι μια 10-πλάσια αύξηση πάνω από το μέσο όρο. Το 6-7% των κυήσεων εξωσωματικής γονιμοποίησης που περιπλέκεται από υπερδιέγερση των ωοθηκών είχαν ένα 100-φορές αυξημένο κίνδυνο, σε αντίθεση με το 5-πλάσια αύξηση στην απουσία του. Ωστόσο, με την έλευση των τροποποιημένων πρωτόκολλων θεραπείας στην εξωσωματική γονιμοποίηση , ιδιαίτερα η χρήση της ένεσης leuprolide παρά hCG για την τελική ωρίμανση των ωαρίων, η συχνότητα εμφάνισης της υπερδιέγερσης των ωοθηκών θα μειωθεί σημαντικά. 

<< Previous    [1]  2    Next >>